online

Gelukkig ben ik hersteld van de vervelende ziektetjes. Mijn gewicht is denk ik wel weer op pijl, zo aan de broeken te merken, dus dat gaat goed. Mijn nachten zijn nog wel wat onrustig maar anders, ik slaap nu wel mijn uurtjes gelukkig.
Momenteel ben ik snipverkouden maar als het daar bij blijft dan ben ik blij. Helaas is zaterdag mijn kroon losgeraakt en heb ik deze per ongeluk kapot gekauwd. Dat is flink balen! Maar ik zal mijn nl-tandarts eens raadplegen of ik hiermee gewoon rond kan blijven lopen zonder problemen te krijgen. Daar zit ik natuurlijjk niet op te wachten, maar een oegandese tandarts.. tja.

Een aantal situaties uit het dagelijkse leven gegrepen:
- bij het doen van de boodschapjes op de markt wordt mij een klein kindje (jochie) aangeboden. Mams kan er niet voor zorgen...
- mannen/vrouwen waarvan soms handen, armen, voeten, benen, of zelfs alles in de meest vreselijke standen vergroeid zijn door
lepra...kruipend over de straat of zittend tegen de muur...bedelend om geld
- een bedelende peuter, alleen zittend op de stoep met het handje op..
- tot 's avonds laat, kleine straatkinderen die bedelen en rondhangen
- ouders die hun kinderen slaan (stukje cultuur, dit is hun manier van communiceren)
- een huilend kind, en niets of niemand die zich er ook maar om bekommert of er ueberhaupt aandacht aan geeft
- een zwerver, volledig de draad kwijt, levend in zijn eigen wereldje, hoofd schuddend/rollend, zittend op een afval-hoop op zoek
naar..?
- een volgepakte truck met koeien, een geit wordt er tussenuit getrokken aan 1 poot en uit de truck gegooid.. liggend op de grond..
- jonge moeders met hangende borsten tot aan de navel
- vrouwen van mijn leeftijd die er wel 10 jaar ouder uitzien
- tijdens een schoolles wordt een studente uit de les gehaald, met spoed moet ze naar huis.. waarom? Aangezien ze geen geld
heeft moet ze lopend naar huis (ik denk dat ze daar zeker wel een uur over loopt).. 2 dagen later is ze weer op school, het gaat
goed? maar er komt geen verhaal. Echte communicatie en aankijken zit er niet in..

Zondag ben ik voor het eerst in mijn uppie naar de grote stad gegaan om wat inkopen te doen voor de sportlessen. Op zondag is het een stuk rustiger, dan is het een religieuze dag. De meeste winkels zijn wel open, en al lopend door de stad kan je je wat meer op de omgeving/winkels focussen in plaats van alleen maar op het verkeer en je veiligheid.
Helemaal blij ben ik dat ik een paar pionnen, springtouwtjes en fluitjes heb kunnen bemachtigen. Super! Een paar ballen hebben we al eerder gedoneerd gekregen dus die kan ik ook mooi gebruiken.
Op maandag en vrijdag geef ik sportlessen aan alle studenten. Er was een grote opkomst en vol enthousiasme doen ze mee. De meisjes die meedoen dragen, met gebrek aan wat anders, gewoon het schooluniform (rok, blouse en nette schoenen).
Hilarische momenten ontstaan als je een 'aparte' houding aanneemt voor stretch- of specifieke spierverstevigingsoefeningen. Uiteindelijk heb ik dan ook met pubers te maken..wel lachen. Bij de buikspier-oefeningen aanbeland ontglipt er bij een student een dikke scheet en iedereen ligt in een deuk. Ach dat maakt de les wat 'luchtiger' haha. De condities zijn over het algemeen niet geweldig. Maar dat kan ik me ook wel voorstellen. Met deze warmte sporten in de zon, weinig/geen water bij de hand en slechte/geen sportoutfits dragen ook geen positief aandeel bij. Maar wel erg leuk en een groot succes.

Net als de tekenles. Dhr. Banabas, leuke vent trouwens :), is de fine-art (tekenles) docent en geeft ook muziekles. Hij heeft mij senior 4 toebedacht en die mag ik leren stillevens te tekenen. Het gaat me goed af en ze vinden het nog leuk ook. Er zitten zelfs al meer kinderen in de klas dan 'normaal' haha. Het is dan ook een keuze-vak, en ik denk dat ze gewoon nieuwsgierig zijn.

Op dinsdag help ik in de handenarbeidles. Een hele gemoeddelijke en gezellige les. Al werkend aan hun ding zingen ze wat in het luganda en daarna proberen ze het voor mij te vertalen. Ze stellen af en toe wat vragen aan mij want ze zijn erg geinteresseerd in hoe het e.e.a. in Nederland is en gaat.
Binnenkort gaan we kerstkaarten maken, daar is al een order voor binnen. Helemaal goed. Ik laat ze zelf een ontwerp maken en de materialen bepalen. Ben benieuwd.

Vandaag ben ik met Charity op pad geweest om 2 fietsen en onderhoudsmaterialen te kopen. Al eerder vorige week heb ik hem op orientatie gestuurd. Dat was noodzakelijk omdat er nogal wat verschil in aanbod is.
Uiteindelijk heeft het mij de hele dag gekost, wat een onderneming zeg! Midden in het centrum, in een winkelcentrum, ver weg en diep in een winkelpand weggestopt. Daar worden een heleboel nieuwe en gebruikte fietsen aangeboden.
Voor ASOD kiezen we een spiksplinternieuwe fiets uit. We gaan voor het praktische, een fiets met bagagedrager. Helaas hebben alleen mountainbikes versnellingen maar een bagagedrager is wel van groot belang aangezien er zowieso dagelijks al eten gekocht moet worden voor de break/lunches op school en diners voor de wezen. ( Dat is vnl. brood voor de break (=ontbijt), matoke (smakeloze bananen die ze bakken), bonen en rijst voor lunch en diner. Iedere dag weer..
Omdat we een goede koop doen krijgen we er gratis een fietsbel, een slot (een normaal slot zit er standaard niet op) en een fietspomp bij. Helemaal goed. We besluiten om er een degelijkere bagagedrager op te laten monteren, een extra versteviging bij de voorvork aangezien de wegen hier heel slecht zijn en een extra slot bij aan te schaffen. Ook reparatiematerialen laten we aanslepen zoals sleutels, olie, bandenplaksetje etc.
Verder kopen we voor mij een gebruikte mountainbike die bij mijn vertrek ook gedoneerd zal worden aan het ASOD en de school. Op momenten dat ik mijn fiets niet nodig heb dan kan Charity deze ook gebruiken.
Van alles wordt aan onze fietsen verspijkerd, gemonteerd en veranderd. De verkopers en monteurs doen hun uiterste best om de mzungu het naar de zin te maken. Na een proefrondje door het winkelcentrum dat volgepakt staat met fietsen kom ik erachter dat mijn fiets niet klopt. De trapperafstand met het voorwiel is veel te klein.. blijkt er een deel van de voorvork afgebroken te zijn.. en zo waren er wat meer aparte ontdekkinkjes. Uiteindelijk zijn we allemaal content en sluiten we de verkoop en fietsen we samen weg door de chaos in het verkeer. Dat was best spannend, alleen al het aan de linkerkant van de weg fietsen, dan het ongeorganiseerde door elkaar gekrioel van brommers, busjes en mensen. En een Charity die ooit heeft leren fietsen maar niet zo goed op een lijn fietst.. haha. Dus al roepend dat hij links moet blijven en uit moet kijken fietst hij uiteindelijk in op mijn been. Een geweldig leuke schram ontstaat met veel bloed. Het lijkt erger dan het is maar mensen zijn bezorgd en spreken me aan om te helpen. Uiteindelijk is het Charity die hulp nodig heeft want het blijkt dat zijn trapper is afgebroken en de achterrem staat verkeerd afgesteld waardoor het achterwiel al flink beschadigd is. We gaan lopend heuvel op en af op zoek naar een fietsenmaker. Gelukkig wordt de fiets direkt en voor maar 35eurocent gerepareerd. Helemaal weer blij spoeden wij ons naar school want ik ben veel te laat voor mijn les. Op school aangekomen is de lerares al vertrokken omdat ze zonder materialen geen les kon geven.. balen! Op het schoolveldje proberen studenten een voor een de fietsen uit, hilariteit natuurlijk. Vooral bij de dames.. met een rok klimmend op een herenfiets.. Plotssssssss, lekke achterband van mijn fiets. Wel 5 studenten bekommeren zich erom. Na veel poeha is deze geplakt en zodra ze het uitproberen, istie weer lek! Ik besluit om met Charity een nieuwe buiten- en binnenband erop te laten zetten. Tja en zo is je dagje weer voorbij. Maar wel een goede dag en een vreugdevolle dag.

Oh ja, aangezien ik nog maar 1 fotootje gratis kan uploaden probeer ik mijn foto's via hyves op het internet te krijgen. Dat is een hele klus. Zondag heb ik 2 uur in een bar gezeten (helemaal niet ongezellig) en uiteindelijk 2 foto's kunnen uploaden en wat met Jose kunnen skypen :) Opschieten doet het dus niet maar er wordt aan gewerkt. Er staan al wel 3!! foto's op mijn hyves site. Dus als je wilt kan je kijken op www.evelienbannink.hyves.nl

Wat je soms ook gewoon doet is het helpen/verzorgen van de mensen om je heen. Bijvoorbeeld Geoffrey, een intelligente, lieve en leuke man. Hij is hoofd van de lessen. Een manusje van alles en onmisbaar op school. Maar erg dun en kwetsbaar. Hij werkt de klok rond en verdient uiteindelijk veel te weinig. Altijd zonder beltegoed, eet en drinkt te weinig en vatbaar voor ziektes. Dat was dus dit weekeinde weer het geval. Snipverkouden en slecht te pas. Ik had hem eigenlijk nodig voor een overleg en dan komtie gewoon.. hij heeft geen geld voor medicijnen, pijnstillers of gewoon om wat vitamientjes te kopen. Tja wat doe je dan.. een zakje met sinaasappels, mango's en passievruchten heb ik hem meegegeven. En dan zijn ze je vreselijk dankbaar. Zo'n klein gebaar en waar gaat het over.. nog geen 50 eurocenten..Dit zijn dingen die wekelijks voorkomen in verschillende vormen. Je handelt dan gewoon!
Een wees dat in bed ligt te zweten, je bezoekt haar en vraagt wat er is.. koorts.. en iedereen is op school dus is er niemand die voor haar zorgt. Als je vraagt of je iets voor haar kan doen dan is ze met een beetje water erg blij en dat onthouden ze en je bent gelijk haar vriendin.
Regelmatig als je met een wees of student praat wordt er nu al gezegd dat ze je zullen gaan missen als ik weg zal gaan in oktober. Als je ze dan vraagt waarom, dan is het puur je aanwezigheid, je zorg en liefde, het praten en de kennis die je probeert te delen. Dat is wel aandoenlijk en fijn te horen.

Genoeg voor zover, tijd om een slapie te gaan doen.

Tot de volgende keer maar weer..
Veel liefs
Evelien